Żywy Różaniec to międzynarodowy ruch religijny, zapoczątkowany w XIX wieku przez Francuzkę, obecnie służebnicę Boża, Paulinę Jaricot. Jak sama mówiła, chciała „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „poprzez różaniec odnowić wiarę”. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 roku. Obecnie w Polsce siedzibą Stowarzyszenia Żywego Różańca i Zarządu jest Dom Wydawnictwa Sióstr Loretanek w Warszawie, ul. L. Żeligowskiego 16/20.
Żywy Różaniec jest prywatnym stowarzyszeniem wiernych o charakterze modlitewnym
i formacyjnym, działającym na terenie całej Polski. Co istotne, jest to stowarzyszenie o charakterze wspólnotowym. Jego członkowie jednoczą się w modlitwie, przedstawiając Bogu przez Maryję wspólne intencje. Jest to specjalna więź modlitewna, która istnieje pomimo tego, że każdy z członków Żywego Różańca modli się tajemnicą, która jemu akurat przypadła, w miejscu i czasie przez siebie wybranym, np. w domu, w kościele, czy też w drodze do pracy lub szkoły. Dla podkreślenia charakteru wspólnotowego modlitwy członkowie Żywego Różańca, tam gdzie jest to możliwe, przynajmniej raz w miesiącu zbierają się na wspólną modlitwę, najczęściej jest to kościół parafialny. Podstawową jednostką Żywego Różańca jest wspólnota dwudziestu osób zwana „kołem” lub „różą”. Na czele róży (koła) stoi zelator/zelatorka wyłaniany/wyłaniana według miejscowej tradycji. Najczęściej róże różańcowe tworzone są przy parafiach. Dlatego też grupy Żywego Różańca podlegają władzy proboszcza, który sprawuje ją osobiście lub przez wyznaczonego kapłana, zwanego moderatorem parafialnym. Istnieją także róże różańcowe powstałe przy szkołach, wspólnotach zakonnych oraz innych ośrodkach. Istotne jest, aby pozostawały one w łączności z proboszczem parafii, na terenie której powstały.
Do Żywego Różańca może należeć każda osoba ochrzczona. Przystąpienie do róży różańcowej następuje poprzez wyrażenie takiej decyzji wobec zelatora lub proboszcza w parafii, w której dana róża działa. Podstawowym obowiązkiem członka Żywego Różańca jest codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy różańca świętego i udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic. Osoby, które podjęły decyzję o przynależności do tej wspólnoty modlitewnej, powinny jednak także pamiętać o dbałości o swoje życie sakramentalne i relację z Panem Bogiem, rozszerzaniu kultu Matki Bożej i krzewieniu modlitwy różańcowej we własnym środowisku. W łączności z całym Kościołem Żywy Różaniec podejmuje jako główną intencję swoich modlitw intencje polecane przez papieża dla Apostolstwa Modlitwy, czyli Papieską Intencję Ogólną i Papieską Intencję Misyjną, oraz chętnie przyjmuje specjalne intencje polecane przez biskupa miejsca.
Wystarczy zaledwie kilka minut dziennie, aby stać się częścią wielkiej wspólnoty modlitewnej, zjednoczonej poprzez Różaniec. Tyle bowiem zajmuje odmówienie „dziesiątki” Różańca. Mając na uwadze zachętę Pana Jezusa, że jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie, podejmijmy wyzwanie trwania w nieustannej modlitwie różańcowej. Jeśli kochasz Maryję i leży Ci na sercu troska o wzrost wiary, własnej i innych, przyłącz się do róży różańcowej, którą zapewne znajdziesz w swojej parafii.
